Is geduld een schone zaak?
Grappig. Zo geduldig als ik ben als ik duizenden nietjes uit een stoel peuter……
Als ik iets heel graag wil en niet zeker weet of het ook gaat lukken, dan herken ik mezelf hier helemaal niet in terug.
Net alsof ik twee verschillende mensen in één persoon ben.
Bedrijfsruimte
Zo ook nu. Afgelopen woensdag was ik met mijn man in gesprek over het wel of niet een bedrijfsruimte huren.
Hij keek op internet en vond een bedrijfsruimte dat als anti leegstand te huur stond.
Uit nieuwsgierigheid zijn we er meteen even langs gelopen.
De betreffende ruimte was inmiddels verhuurd maar we zagen dat er meerdere ruimtes leegstonden.
Trappelend paard
Op het moment dat ik iets levendig voor me zie dan verandert er iets in mij.
Ik verander van de geduldige persoon die uren achter elkaar nietjes kan peuteren naar een trappelend paard die niet kan wachten om los te breken.
Dus ik belde eind van de middag meteen de makelaar om informatie in te winnen.
Lig gefrustreerd in bed omdat hij niet terug heeft gebeld.
Bel de volgende morgen weer de makelaar om weer te horen dat hij gaat bellen.
Ik schrik elke keer op als mijn telefoon gaat omdat ik denk dat het de makelaar is.
Twee keer onze dochter. De eerste keer om te vragen of ze op de X-box mag en de tweede keer om te vragen hoe ze het moet aansluiten :-). Eindelijk, de makelaar belt.
Bedrijfspand
Hij geeft aan wat de huurprijs is per m2 per jaar.
Voor de staat waarin het pand is vind ik het aan de hoge kant maar ik maak toch een afspraak voor de
volgende morgen om te gaan kijken.
Aan deze kant van het complex staan 3 ruimtes leeg en er is een grotere ruimte ter grote van 3 aan
elkaar getrokken ruimtes die is gevuld met kunstwerken als anti leegstand.
De linker is het grootst en steekt iets verder richting de straat dan de andere twee waardoor het een
lichtere ruimte is. Toen we naar binnen keken bleek het helemaal gestript te zijn.
Het systeemplafond was verwijderd, de radiatoren waren weg en zelfs de opbouw stopcontanten en
elektrapijpen waren verdwenen.
Er was één kale ruimte over met een betonnen plafond en betonnen vloer en witgeschilderde
bakstenen muren. Waar de meeste andere mensen weg zouden rennen vond ik het juist geweldig.
En gelukkig mijn man ook.
De ruimte ernaast was eigenlijk klaar om in te trekken.
Vinyl met traanplaat motief op de vloer, systeemplafond met genoeg verlichting, gladde muren, luxaflex
voor de ramen.
En de ruimte daar weer naast was leeg maar iets minder drastisch gestript dan de linker want de radiatoren en de stopcontacten waren er nog.
Naast het feit dat de middelste en de rechter kleiner waren en eigenlijk ook te klein voor de ruimte die ik nodig heb, bleef ik ook gevoelsmatig naar de linker ruimte getrokken worden.
Onderhandelen
Aan de telefoon had ik al aan de makelaar gevraagd of de huurprijs onderhandelbaar was als wij zelf de
opbouw van de ruimte voor onze rekening zouden nemen.
Hij gaf aan dat die ruimte er wel was. Daarom hebben wij een bod gedaan op de huurprijs en omdat
in het totale complex veel meer leeg staat dan verhuurd liet de makelaar
doorschemeren dat hij de verhuurder ging proberen te overtuigen om het bod te accepteren.
Slapeloze nachten
Dus nu zit ik de komende dagen opgescheept met de persoon in mij waar ik heel onrustig van wordt.
Het is nu weekend en de verhuurder is op vakantie tot aankomende woensdag.
Ik als controle freak wil het liefst alles meteen geregeld hebben en heb al een lijst klaar liggen met alle
spullen die moeten worden gekocht en heb precies in mijn hoofd wat waar komt te staan
en hoe de ruimte eruit ziet als het klaar is.
Het liefst wil ik nu heen ook al is het zaterdagavond 20.04 uur en beginnen met schilderen tot diep
in de nacht.
Maar ik ben overgeleverd aan anderen dus ik heb toegestaan om tot morgenvroeg zenuwachtig en
onrustig te zijn. Geblokkeerd om maar iets nuttigs uit mijn handen te laten komen.
Vertrouwen op karma
En morgenvroeg sta ik op als de geduldige Noëlle die rustig en vol vertrouwen afwacht op wat
komen gaat.
Want ik geloof in Karma en als deze ruimte voor mij bestemd is komt ergens volgende week het
verlossende telefoontje dat het doorgaat.
En dan is er nog genoeg tijd om wakker te liggen van de creatieve ideeën en plannen :-).
Geduld is een schone zaak maar makkelijk is het niet.
Verlossende woord
Uiteindelijk heeft het precies 5 weken geduurd vanaf het moment dat ik voor het eerst een stap in de
bedrijfsruimte zette tot het moment dat ik er naar binnen ging met de sleutel. Ik zou liegen als ik zeg
dat het me gelukt is om vier en een halve week ‘de geduldige ik’ te blijven.
Sommige dagen ging het best goed. Dat was vooral aan het begin van de week.
Maar als het dan vrijdag werd dan gebeurde er iets in mijn hoofd. De gedachte kwam dan op dat als ik
die vrijdag niets hoorde er dan weer een heel weekend tussen zat waar in ieder geval niets zou gebeuren.
Dan werd ik toch weer een dag onrustig.
Maar uiteindelijk kreeg ik op een woensdag een tegenbod en die heb ik geaccepteerd.
En toen ging het opeens heel snel want de vrijdag erna had ik al de sleutel en kon ik aan de slag.
Op dit moment ben ik druk met het schilderen van de muren en de vloer.
Is geduld een schone zaak?
Conclusie: Geduld is een schone zaak :-). Maar het is niet makkelijk 😉
